Kastamonu’nun Ağlı ilçesinde 40 yıl evvel dünya meskenine giren Satı (58) ve Gülay Ketenci (60) çiftine, düğün armağanı olarak eşek armağan edildi. O devirde daha yavru olan eşek, vakitle meskenin vazgeçilmezi oldu. Hiçbir işte çalıştırılmayan eşeğe, adeta bebek üzere bakan Gülay Ketenci, hastalandığında ise veteriner tabip getirerek muayene ettirdi.
Eşeğinin bakımlarını da aksatmayan Gülay Ketenci, ayrıyeten nizamlı olarak aşılarını da yaptırdı. 35 yıldır aile birlikte hayatını sürdüren ve ismine ‘Kezban’ ismi verilen eşek, Gülay Ketenci’nin yanından hiç ayrılmıyor.
VEFAT EDEN ANNESİNDEN KALAN TEK HATIRA
Eşeğini çok sevdiğini ve ona gözü üzere baktığını söyleyen Gülay Ketenci, vefat eden annesinden kendisine kalan tek hatıra olduğunu kaydetti. Düğün armağanı olarak eşeği kendisine verdiklerini anlatan Gülay Ketenci, “Annem ve babam, eşeği bana evlenirken ikram olarak verdiler. Ben ona hiç kıyamam, üzerine yük yükleyemem, veteriner geldiğinde aşısını yaptırırım, çok akıllıdır, benim yanımdan ayrılmaz. Dışarıda ormanda bıraksam kendi kendine meskene kadar gelir. Çok akıllıdır” dedi.
‘Kezban’ ismini verdikleri eşeğin 35 yıldır kendilerinde olduğunu belirten Gülay Ketenci, “30-35 yaşındadır. Biz, eşeğe uygun baktık, güzel bakınca da bu yaşlara kadar geldi. Arpa ile yem ile eşeğe bakıyoruz. Bakımlıdır, hatta biz ona yem vermesek bile o, kapıyı açıp içeriye giriyor ve karnını doyuruyor. Daha öncesinden bir şeyimiz yoktu. Adet bu haldeydi inek verilirdi. Bana da inek vermemişler, eşek vermişler” diye konuştu.
Annesinden kendisine tek hatıra olarak eşeğin kaldığını söz eden Gülay Ketenci, “Annem vefat etti, annemden de bana hatıra kaldığı için gözüm üzere bakıyorum. Annem ona Kezban kaygısı, bende tıpkı biçimde Kezban diyorum. İsmine Kezban koyduk. Annem sevdiğinden eşeğine Kezban demiş, bizde o denli Kezban diye devam ettiriyoruz” halinde konuştu.
“BEN 40 YILLIK EVLİYİM”
40 yıllık evli olduğunu söyleyen Gülay Ketenci, “Eşek ben çağırdığım vakit çabucak yanıma gelir. Kezban’ımla aramız güzeldir. Dur deyince durur, gel deyince de gelir. Bu eşek, bana annemi hatırlatıyor. Çocuklarım bana eşeği ne yapacaksın diyorlar, satalım diyorlar. Ben ‘yok’ diyorum, ahırın bir köşesinde duracak diyorum, satmam diyorum, o bana annemden hatıra diyorum” sözlerini kullandı.
“O BENİM CAN YOLDAŞIM, ONU ÇOK SEVİYORUM”
Eşeğin kendisine can yoldaşı olduğunu ve çok sevdiğini belirten Gülay Ketenci, “Bir defasında eşeğimiz hastalandı, ilçemizde çok kar vardı. Sonra veteriner tabibi çağırdık, sağ olsun o da geldi. Eşeğimize serum taktı, bağırsaklardan üşütmüş, hastalanmış. Ölüyordu sancıdan, serum takınca eşeğimiz kurtuldu, düzgünleşti. Ben ona bu türlü bakıyorum. O benim can yoldaşım. O benim tek hayvanım. Onu çok seviyorum. Ben, köyde tarlada çalıştım, beyinde İstanbul’da bir mühlet çalıştı. İki oğlum var, biri 40 yaşında başkası 35 yaşında. İki gelinim var, 4 tane torunum var” dedi.
“DÜĞÜN İKRAMI OLARAK BİZE EŞEK VERDİLER”
Evlendiklerinde kendilerine eşek ikram ettiklerini anlatan Satı Ketenci ise “Evlenince bize bir eşek verdiler. O eşek hala yaşıyor. Orta sıra ormana gezmeye gidiyorduk lakin artık bizde o da yaşlandı, eskisi üzere gidemiyoruz. Düğün armağanı olarak bize eşek verdiler. Ormana gitsinler, odun yapsınlar diye. Evvelden öyleydi. Çok fazla yoksulluk çektik, şimdiki üzere bir şey yoktu, varlıklı değildik. Her şey el ile yapılıyordu, artık elektrik var, makine var, işin büyük çoğunluğunu onlarla yapıyorsunuz. Hala eşeğimize bakıyoruz, bende yardımcı oluyorum. Bizim can yoldaşımız, canım benim o. Bizim üzere eşekte yaşlandı artık bizde o da emekliliğe ayrıldı. 30-35 yıldır eşek bizim yanımızda, bizimle birlikte” sözlerini kullandı.