261. saat enkazdan çıkarılan baba 12 günlük bebeğiyle buluştu

Hatay’ın merkez Antakya ilçesi Odabaşı Mahallesi’ndeki bir binanın enkazından 34 yaşındaki Mustafa Avcı, sarsıntının 261. saatinde sağ çıkarıldı.

Avcı, ambulansla sevk edildiği Mersin Kent Hastanesi’nde tedaviye alındı.

Doğum için gittiği hastanede 5 Şubat’ta saat 23.50’de kızı Almila’yı dünyaya getiren Bilge Şahinkaya Avcı (28), sarsıntının birinci anlarında bulunduğu blokun hasar görmemesi sayesinde binadan çıkmayı başardı. Kantine su almaya giden eşi ise enkaz altında kaldı.

Depremin 261. saatinde eşinin kurtarılmasıyla büyük sevinç yaşayan Avcı, kocasını hastanede bebeğiyle ziyaret etti.

Depremin 261. saatinde eşinin kurtarılmasıyla büyük sevinç yaşayan Avcı, kocasını hastanede bebeğiyle ziyaret etti, hasret giderdi.

Mustafa Avcı, kızının doğumunun akabinde zelzeleye yakalandıklarını belirterek, “Hiç umudum yoktu. Ailemin öldüğünü düşündüğüm için hiçbir uğraşım olmadı. Tekrar doğmuş üzereyim şu anda. Enkaz altında tanımadığım biri daha vardı. Benim için bunların hepsi ödül üzere. Onların olmadığını düşündüğüm için çıkmak istemedim. Onları gördüğüm için çok memnunum.” sözünü kullandı.

“HAYATIMIZIN EN MEMNUN GÜNÜ”

Bilge Şahinkaya Avcı da hayatlarının en hoş gününü yaşadıklarını söyledi.

Eşinin enkazdan sağ olarak çıkarılmasına hala inanamadıklarını lisana getiren Avcı, “Çok memnunuz. Umudumuzu yitirmiştik, 12. gün olmuştu. Artık kelamların kifayetsiz kaldığı yerdeyiz. Kızım daima ‘Babam bugün gelecek.’ dermiş üzere gülüyordu. O bizim mucizemiz oldu artık. Hala yaşadığına inanamıyoruz.” diye konuştu.

Avcı, bebeklerinin zelzelenin olduğu gece dünyaya geldiğini belirterek, şunları kaydetti:

“Sancıyla bir arada hastaneye gitmiştik. Bebeği sezaryenle erken aldılar. Yaklaşık 5 saat sonra da zelzele oldu. Biz kendimizi bebeğimle kurtardık lakin eşim enkaz altında kaldı. Eşimi hayatta tutan bebeğimizdi. Enkazdan çıkar çıkmaz birinci olarak beni ve bebeğimizi sormuş. Ona orada dayanma gücü veren ben ve bebeğim oldu. O kadar seveni varmış ki uzaktan, yakından herkes benim kadar üzüldü, ağladı. Hoş haberi alınca çok sevindiler, benim kadar memnun oldular. Bebeğimizi bir kez kucağına almıştı. İsmini Almila koymuştuk lakin bir öbür ismi da mucize olabilir. Mucize Almila’mız olabilir.”